Skýrsla formanns 2007

Árið 2007 hjá Karlakór Akureyrar - Geysi má til dæmis kalla ár hinna mörgu stjórnenda eða ár hinna mörgu breytinga, en byrjum á byrjuninni.

Aðalfundur var haldinn 5. febrúar. Stjórn breyttist lítið og kláraðist sá hluti fundar fljótt. Reikningar Sigurgeirs voru að sjálfsögðu frábærir og samþykktir af endurskoðendum með bros á vör, enda áttum við bara helling af peningum. Þá voru greiddir út styrkir til söngmanna í námi, en það voru: Ari Jóhann, Einar Kolbeins og Þorkell Pálsson. Fengu þeir 50.000,- krónur hver. Einhverjum fannst það nú ekki upp í “Kött á Nesi”, en styrkþega hefur samt örugglega munað um það. Þá var líka rætt um að færa aðalfund til vors eða hausts og verður það mál tekið fyrir á þessum fundi.

Árshátíð kórsins var haldin 10. febrúar. Auðvitað var hún alveg frábær enda í umsjá fyrsta bassa. Viku síðar söng KAG yfir föllnum félaga, Jósep Tryggvasyni og á fundi þar á eftir ákvað stjórn KAG að bjóða Vilborgu, eftirlifandi konu hans með okkur í fyrirhugaða utanlandsferð.

Um svipað leyti fer Michael Jón Clarke í veikindafrí. Hafði hann í tvígang þurft að taka veikindaleyfi fyrr um veturinn og bað um það út veturinn að þessu sinni. Helena dró sig í hlé á sama tíma. Fram að þessum tímapunkti höfðu reddingar verið alls ráðandi og sjaldnast vitað með vissu, hver myndi stjórna næstu æfingu. Guðmundur Þorsteins. hafði reynst drjúgur, raddæfingar voru stundum látnar nægja og meira að segja sá Helena píanisti um nokkrar æfingar, en nú tók við tvískiptur taktur. Roar Kvam æfði Villa-lög með okkur á mánudögum meðan Valmar Väljaots sá um Eistlands-prógrammið á miðvikudögum. Sigurður Helgi spilaði á nokkrum Villa-æfingum með okkur, en Aladár Rácz var konsertpíanistinn.

Hængsmót eru haldin í Íþróttahöllinni ár hvert. Þar söng KAG hinn 30. apríl, og svo í tvígang fyrir Samfylkinguna um mánaðamótin, bæði á Hótel KEA og í miðbænum. Um svipað leyti tókst að gera afar góðan samning við Dressman. Skyrta á tvö og fimm og bindi á þrjú fékkst saman í pari á 2.000,- kall. Gerist nú varla mikið betra. Nokkur pör eru eftir enn.

Þann 17. maí söng kórinn við messu í Glerárkirkju og tveimur dögum síðar sungum við aftur í kirkjunni, en nú voru það vortónleikar. Tónleikarnir hófust klukkan tuttugu og byrjuðum við á að mæta í smoking og syngja 10 lög undir stjórn Valmars og við undirleik Aladárs. Þá tóku við ungir gestir okkar: Nidaros Guttarna, drengjakór frá Þrándheimi og fluttu sex lög. Eftir það mættum við aftur galvaskir og brosandi í glænýjum Dressman-búningi og skoppuðum í gegnum Villa-lögin ásamt hljómsveit. Stjórnandi þar var Roar Kvam. Akureyrarbær styrkti okkur um hundrað þúsund vegna norðmannanna ungu. Eftir tónleikana var mikið Pizzu-partý í Lóni og allir voru glaðir eftir góðan dag. Söngskrá var gefin út í tengslum við vortónleikana, og skilaði hún okkur verulegum auðævum.

Þann 16. júní voru enn einir tónleikar í Glerárkirkju og að þessu sinni með Karl Johan Koret frá Osló. Nú var byrjað klukkan 16:00. Við með samtals 10 lög (öll á leið til Eistlands). Einsöngvarar voru Ari Jóhann, Jónas Þór og Heimir ásamt Arild Rinvoll. Kórarnir sungu saman lögin Landkjenning, Olav Trygvason og Sigling inn Eyjafjörð. Þetta gekk allt saman vel og auðvitað var veisla í Lóni á eftir. Maður er einhvern veginn alltaf til í mat og drykk. Sumir meira en aðrir. Greinilegt var að sumir Norðmennirnir höfðu skemmt sér full-vel, því upplitið var svona alla vega daginn eftir, þegar kórarnir sungu saman niðri á Ráðhústorgi á sjálfan þjóðhátíðardaginn okkar.

Þessir tónleikar voru ágætis upphitun og Generalprufa fyrir KAG, því fjórum dögum síðar flugum við beint frá Akureyri til Tallinn í Eistlandi. Upphaflega hafði staðið til að fara til Rússlands líka, og auk þess hafði karlakórinn Stefnir í Mosfellsbæ ætlað að koma með, en eftir að eistnesk yfirvöld tóku upp á því að færa minnismerki um fallna hermenn úr stríðinu af torgi og í kirkjugarð, varð rússneski björninn eitthvað ókátur og lokaði og læsti þessari einu götu, sem liggur milli landanna. Urðum við þá að breyta til og fljótlega varð hinn finnski vinur okkar Lahti-bær fyrir valinu.
Söngferð ein mikil var nú hafin. Ferðaskrifstofan Trans-Atlantic hafði sett upp fyrir okkur tíu daga ferð um Eistland og Finnland. Hópurinn taldi nánast hundrað manns og var bara glatt á hjalla kvöldið, sem lagt var í hann. Risið var töluvert lægra morguninn eftir, þegar við klóruðum okkur inn á hótel Portus í fylgd Helenu fararstjóra og fengum morgunverð. Nokkrir fóru að striplast í sauna uppi á þaki og hélt það einhverjum vakandi. Nokkru síðar fórum við með Hansabuss á Tallink hótelið og flestir lögðu sig nokkra tíma. Ekki dugði samt að sofa of lengi því klukkan fimm var æfing hjá okkur í House of the Great Guild ( House of Blackheads). Líklega höfum við aldrei sungið í eldra húsi, en það var byggt árið 1343. Löbbuðum síðan yfir í Þjóðminjasafnið og vorum gestakór á tónleikum hjá Noorus og fleiri kórum. Ég held að við höfum oft sungið betur en þar og þá, enda vansvefta og svona dálítið úti á túni. Eftir konsertinn var matur í Bjórhúsinu. Kjúklingur vel úti látinn. Valmar spilaði dinnerinn með Folkmill, gömlu hljómsveitinni sinni og allir voru glaðir og hressir. Við fengum stóran karamellupoka fyrir sönginn okkar. Minnti mann svona dálítið á öskudaginn heima.
Næsta dag fórum við til Pärnu, nánast tenórlausir, en kvikmyndatöku-strákur var kominn í hópinn. Hafði verið samið um, að herlegheitin yrðu fest á filmu og allir gætu eignast sinn DVD úr ferðinni. Pärnu er kölluð og er sumarhöfuðborg Eistlands. Finnst mér að Akureyri ætti að vera slíkt hið sama hér á landi. Skoðuðum við bæinn, vatnagarð, hressingarhæli, sungum í tónlistarhúsi og fleira. Fengum kjúkling að borða. Síðan var ekið aftur, sem leið lá til Tallinn. Þar hittum við tenórana aftur og urðu miklir fagnaðarfundir. Allir buðu Höskuldi og frú góðan daginn það föstudagskvöld. Siggi Páls og fleiri strákar reyndu sig í dansi og ýmsu öðru.
Morguninn eftir fór Ari Jóhann út í apótek og keypti hækju og síðan aðra. Sigrún var ekki mikið að sýna sig næstu daga og nýtti Ari þetta nýfengna félagslega frelsi út í æsar. Þennan dag skoðuðum við gamla bæinn, Viru Center, kirkjur, ráðhús, turna, markaði, matsölustaði, verslanir, kaffihús og margt fleira. Um kvöldið voru mikil hátíðahöld í OpenAirMuseum í Rocca al Mare. Jónsmessan er ekki síður stór í Eistlandi en í Skandinavíu. Gömul hús, millur og varðeldar. Yndislegt kvöld í góðu veðri og allt saman að sjálfsögðu fest á filmu.
Þá er kominn sunnudagur og æfing og tónleikar í kirkju heilags anda, rétt við ráðhústorgið. Kirkjan var full af fólki og reyndar gestir sífellt að bætast við. Stór hópur Ítala fór að skæla, þegar “O, Sole mio”, vitringanna þriggja fyllti húsið. Allt myndað í bak og fyrir.
Eftir tónleika beið okkar mikil matarveisla í brúðuleikhúsi nokkru. Þar var náttúrlega kjúklingur og fleira kjöt, meðal annars heilsteikt svín. Samt sem áður kláraðist allt og Einar Kolbeins fékk nánast ekki neitt. Var hann fúll lengi kvölds. Skemmtiatriði voru þarna líka, t.d. rímnakveðskapur eistneskur; dansflokkur dró mannskapinn í alls kyns atriði og svo var smá ball, þar sem undirritaður fékk að spila með. Ekki urðu menn mjög ölvaðir þetta kvöld, því vínið kláraðist eins og maturinn. Kvikmyndatökumaðurinn skaut í allar áttir af snilld. Líklega eftir þessa veislu sást til nakta apans með hendur í skauti á göngum Tallink hótelsins en það náðist ekki á mynd.
Daginn eftir var farið til Haapsalu og skoðaður gamall kastali ásamt fleiru. Borðað var á Blu Holm, kjúklingur að sjálfsögðu, og þar gerðist Árni Jökull þjónn. Þar komst ég að því að Aladár borðar ekki kjúkling. Þessi rólegi og ljúfi maður hafði ekkert verið að flíka því og fann sér bara brauð og annað léttmeti til að seðja sárasta hungrið. Áfram var haldið og ferja tekin frá Virtsu út í kúlueyjuna Muhamaa og þaðan ekið eftir langri brú til fyrirheitna landsins Saaremaa. Þar skyldi gist. Kjúlli í matinn. Nokkrir félagar fóru á lykla-veiðar um kvöldið. Ekkert reyndist vera hótelið á staðnum heldur eins konar flóttamannaskýli og minnti flugnavesenið mig á engisprettufaraldur þann, sem talað er um í biblíunni. Eftir nóttina voru menn að telja á sér jafnvel yfir sextíu flugnabit. Um þetta leyti þurfti líka að fara að skipta út rútum.
Á þriðjudag skoðuðum við Kuressare kastalann, litum á gíga eftir loftsteina, sáum vindmillur af stærri gerðinni og drifum okkur alla leið til Tallinn aftur. Þar renndum við niður að höfn og fórum um borð í stóra ferju. Ferðin lá til Finnlands. Æðislegt hlaðborð beið okkar í skipinu, ball og trúbador ásamt ýmsu öðru. Sáum Helsinki birtast og fórum að sofa.
Upp er runninn miðvikudagur og við komin til Finnlands. Skoðunarferð í Helsinki bauð meðal annars upp á Kallio-kirkjuna, sem er stórkostlegt mannvirki. Ekið til Lahti og sá ágæti bær skoðaður. Farið á Hótel Cumulus og borðað. Á móti hótelinu var verslunarmiðstöð og einhverra hluta vegna þurftu ótrúlega margir í hópnum að kaupa sér nýjar ferðatöskur þar. Seinna um daginn var sungið í Krosskirkju, sem Alvar Aalto teiknaði. Ekki voru margir Finnar að hafa fyrir því að mæta hjá okkur á tónleikana. Restaurant Lokki sá um kvöldmatinn fyrir okkur og var það sjávarréttahlaðborð með stórum stöfum. Eftir mat var farið á hótelið aftur og átti að taka smá fjöldasöng, en það mátti ekki. Bara fara að sofa og líklega var það skást í stöðunni.
Fimmtudagur byrjaði með heimsókn í ráðhúsið í Lahti og síðan lá leiðin í Sibelius Hall. Ótrúlegt hús með einstakan hljómburð. Eftir skoðunarferð um húsið fengum við alveg magnaða einkatónleika. Næst lá leiðin út á Vesijärvi, sem þýðir Vatns-vatn. Þar var hlaðborð um borð og harmonikkuleikur. Að þeirri ferð lokinni fóru rúturnar með okkur aftur til Helsinki         og við gátum skoðað okkur um þar fram til klukkan sex, en þá var mæting í ferjuna. Um borð var náttúrlega frábær matur, líka fyrir Aladár, og svo máttum við leggja undir okkur barinn til fjöldasöngs. Margir mættu með fínu bækurnar sínar og mikið var sungið.
Næsta dag er ekið fram hjá Kadriorg-Kastalanum og síðan haldið á Song Festival Grounds. Þar gátum við fylgst með æfingu fyrir hátíðina miklu og voru að mig minnir yfir 20 þúsund manns að syngja þarna saman. Nokkrum dögum áður höfðum við mátað kórinn okkar inn í gímaldið og tíst eitthvað. Ótrúleg sjón að sjá allan þennan söngvarafjölda samankominn. Eftir það var ekið til heilsubælisins Laulasmaa. Þar var hægt að borða A la Carte og Gras a la Carte. Ungur strákur lék þar á flygil. Aladár vokaði í kring um hann eins og ránfugl, og fékk að lokum að “taka í”. Þar með var teningunum kastað. Mikið einvígi hófst og léku þeir til skiptis sífellt flóknari og flottari verk. Þegar Valmar kom inn í hópinn aftur eftir smá sígarettupásu og sá hvað var í gangi, vildi hann líka. Ýtti öllum nótum út af borðinu, rokkaði feitt og söng hástöfum. Hann var sigurvegari kvöldsins.
Daginn eftir lá leiðin á ný til Tallinn. Nú skyldi litið á Söng- og Danshátíð Æskunnar á Kalevi Stadium. Umferðaröngþveitið náði langar leiðir út frá íþróttavellinum. Valmar reddaði okkur með forgangshraði framhjá öllum vegatálmum; sagði okkur vera orðna of seina á staðinn og þar ættum við að syngja. Ótrúleg sjón að sjá það, sem þar fór fram. Jæja, dagurinn var svo kláraður í ViruCenter og gamla bænum. Loks var farið út á flugvöll og allt tékkað inn nema Stroh-flöskurnar, sem mamma hans Valmars geymir handa honum, þangað til hann kemur næst.
Við lentum svo heilu og höldnu heima á Akureyri að kvöldi 30. júní.

Þann þriðja júlí tókum við á móti dönskum karlakór frá Horsens, í Lóni. Þangað voru líka komnir félagar í Karlakór Eyjafjarðar og sungu kórarnir nokkur lög hver fyrir annan. Þetta kvöld fór líka fram skoðanakönnun meðal kórfélaga um, hvern menn vildu helst sjá sem næsta stjórnanda kórsins. 75% völdu Valmar og þar með greinilegur vilji mikils meirihluta KAG.

Í sumar var sett á laggirnar lagavalsnefnd. Einn fulltrúi úr hverri rödd: Jónas Þór, Gunnar Halldórs, Snorri Guð og Bjarni Kristins ásamt söngstjóra. Valdi nefndin 80 laga safn, sem kórinn ætlar að eiga nokkurn veginn klár. Á þessum tíma stóð stjórnin líka í viðræðum við Michael Clarke um áframhaldandi notkun og eign okkar á útsetningum á svokölluðum Villa-lögum. Það gekk ekki þá og voru allar nótur innkallaðar.

1. september söng KAG fyrir eina sextuga snót, mömmu Heimis Ingimars.

DVD diskur skilar sér seint og illa eftir utanlandsferð. Reynist innihalda heilar 16 mínútur og 13 sekúndur af skemmtilegu efni frá Eistlandi.

Snemma í september er sett auglýsing í Dagskrána um byrjun KAG-æfinga. Á stjórnarfundi um það leyti bað Egill um frí frá störfum og Kolbeinn , sem hafði verið varamaður, kom inn í staðinn.

Snemma í sumar fengum við tilboð frá Katalónska kórasambandinu á Spáni um þátttöku í kóramóti sumarið 2008. Þar var allt frítt, nema flugið út. Við sóttum um en vorum ekki valdir.

Nýting á Lóni hefur verið afar góð, og Roar Kvam og Tónlistarskóli Eyjafjarðar eru báðir áfram með sína starfsemi í Lóni. Sama er að segja um Harmonikkufélagið.

Af þeim áætlunum, sem stjórnin gerði síðla sumars, hrundi flest. Villa-prógram var ónothæft, þannig að tveggja kóra tónleikar voru settir upp, bæði fyrir austan í október og fyrir sunnan í nóvember. Hvort tveggja fór síðan í vaskinn.

Þann 8. sept var sungið fyrir tvítugan Háskólann á Akureyri við Íslandsklukkuna.

Fyrsta æfing vetrarins var 17. september. Þá er sagt frá og borgaður út 20.000,- króna styrkur til maka vegna ferðarinnar í júní, og mælst til að hver rödd færi sína óvissuferð á haustdögum.

Þá er líka ákveðið að slípa parketið á salnum í vetur og flísaleggja niðri.

21. sept. er sungið í Flugsafni íslands í tengslum við afhendingu Sjónlistarverðlauna fyrir árið 2007.

11. nóvember er Kaffihlaðborð í Lóni, sem gefur okkur dálítinn pening. Um þetta leyti stöndum við í ströngu við að pakka um 200 geisladiskum, sem Akureyrarbær keypti af okkur.

Þann 17. nóv. Er KAG í æfingabúðum í Glerárskóla. Langur laugardagur. Aðalgeir Aðalsteinsson, Guðmundur Þorsteinsson, Steinþór Þráinsson og Valmar Väljaots sáu um raddæfingar. Jónas Þór var með fyrirlestur um raddbeitingu og söngtækni. Einhvern tíma um þetta leyti tekur Halli Höss við húsvarðarstarfinu af Tomma, sem er í skóla og er að flytja og bara allt að gera.

1.des er svokallað Jóla-kvöld í Lóni. Ræðumaður var sr. Óskar Þór í Akureyrarkirkju. Rólegt kvöld og þægilegt. Pakkauppboð okkar Alla borgaði allar veitingar það kvöldið. Sigurgeir er vonandi búinn að fá alla pakkana borgaða.

Þann 14. desember var Knútur karlinn Otterstedt áttræður. Kórinn mætti að sjálfsögðu og söng í afmælinu, sem var haldið í Lóni.

15. des. Er sungið á Glerártorgi og þann 16. er KAG gestur á Jólatónleikum kórs Glerárkirkju. Tækifærið nýtt til myndatöku, sem var alveg komið á tíma.

20. des. Sungið við jarðarför Jóns Gíslasonar og 22. des. syngur kórinn öðru sinni á Glerártorgi. Eins og alltaf, söng KAG á FSA þann 24. des.

Svenni í 1. tenór, ásamt meðhjálpara sínum lagði flísar á alla neðri hæðina í Lóni í jólafríinu. Parket á sal var slípað og olíuborið á sama tíma. Þá var salurinn allur málaður og gardínur hreinsaðar og teknar tvisvar niður. Gamla sjóðvélin á barnum lagði upp laupana og við eignuðumst nýja – gamla.

Föstudaginn 28. des. Var sungið við jarðarför Guðfinnu Guðvarðardóttur í Akureyrarkirkju og um kvöldið héldu KAG og Karlakór Eyjafjarðar ásamt Krossbandinu Jólatónleikana: Saman um Jólin, í Glerárkirkju. Á eftir var farið í Lón og vélindað skolað þokkalega eftir sönginn.

Á gamlársdag var Lón að venju opið milli eitt og fjögur. Þá er dælan látin ganga frítt og töluvert sungið. Þar keppast menn við að góla sem hæst. Er það mikil og fögur íþrótt !!!

Í lokin má geta þess, að kórinn okkar er jafnt og þétt að stækka og yngjast í seinni tíð.

Gerði þetta allsgáður í Davíðsbæ þann 22. janúar 2008.
Snorri Guðvarðsson, formaður